Ey meyhaneci söndür ışıkları kararsın her yer bu felek ersin artık muradına.
Ben gönlümün aydınlığını yitirmişim
Kadehim de buğulandı burası çok sıcak pencereleri kapıları da aç
Sığmıyor içim içime bu gün sessizce haykırmak istiyorum sağır olan kaderime
Bakmayın öyle yüzüme öyle acıyarak sanki sizin ışıklar hep mi yanacak
Sabahın olmadığı bir söyleyin hiç güneş doğmasın yarim elin oldu el oldu bildiğin be
Kederlerim yılan gibi umutlarım bir fare bir kartal olupda çökemedim işte üstüne
Boş ver be yak ışıkları meyhaneci çağır gelsin çıkanlar
Beklediklerine göre sönecek ışıkları var
Ayyaşım diye değil içkiyle aram sevmiştim yürekten oldu bak yalan elveda meyhaneci kim bilir kimler döktü içini sana getirdiğin acı su da boğazını yakıyor insanın ama boşverdiriyor her şeyi kal sağlıcakla
Kayıt Tarihi : 28.3.2020 09:39:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sevdiği evlenen gencin meyhane ile imtihani

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!