İlk sabah güneşinin hatırladıkları

İlk sabah güneşi kaplar şehri
eve dönen yalpaya
parktaki yatağa
işe gidenlerin duraklarıyla
sokak canlarına...

Ve her zaman böyle bir gün dertlerin ardından gelir
kapalı perdeler ardında çalar saat kurmayanlara bile
tam söz verdiği üzere eşitçe
ulaşıverir duvarları aşıp sessiz
uğurlamaya gelir geceyi hatıralara
son sabahta bile.

Alevsiz bir ışık olur eski takvimlere göre
uzaklar çağırırken uzaklıkları
uzaktakilere özlem olur
yaralara merhem ilk günışıkları
sen ne güzel şeysin yaşatma umudu.