elif be
'Alfabe'm
yirmibeş kuruş tenzille
Pandal Emmi’den alınmıştı
pantalonumun dizleri yamalı,
bez çantam,
arkası yorakla
teğellenmiş pappam.
ikinci sınıftayken,
kitaplık kolunda aza
üçüncü sınıfta başkan oldum
'kültür, edebiyat
gastecilik kolu'na
kelimelerden tek gazete’ye
aşınalığım vardı
gazeteyle okul kitapları kaplanırdı
püsle yapıştırılırılarak
gazete rulo yapılarak büyüklerimizin
şapkalarına kalak
gazete hamurla kırık camlara yapıştırılırdı
kırık camlarını
düğmelerle tutturanlar da vardı
zengin çocuklarının kırmızı
ya da lacivert kaplıkları
ve çerçeveli etiketleri vardı
ben güç bela hakından gelirdim
babam başkalarının
kalemlerini sivriltir,
kitaplarını kaplardı
bu işi güzel yapardı
yıl sonlarında piyesler olurdu
gergilerle kapattılar sağı-solu
temsillerdeki ismiyle anılırdı bir çoğu
kimi patron, kimi hakim, kimi sucu, kimi sütçü
kızların o rolü oynasına razı olmayan
çirkin kızı oynayan abi
yüzüne isli dığan karası sürdü
hangi milli bayram olursa olsun,
'bu gün yirmiüşnisan
neşe doluyor insan'
bağrına vura vura şiirler söylenirdi
kimi 'nutuk' kimi 'mitik'
kimi de 'şehir' derdi,
yıl boyunca uzun diye kesilen saçlar
uzaması için her teneffüs ıslattırılırdı
derken;
kürsüye çıkan, Göple(ğ) in Amat coşar
bir sağı, bir solu gösterir, kol sallar
bağrını yumruklardı
'-bir yanda Sakarya, bir yanda Fırat
nasıl şahir yapmaz duyan insanı
'-Gocadurmuş ondan geri galır mı? '
'-İstiklal harbinde biz bu vatanı
göğsümüzü geree! geree! gurtardık
inanmazsan get gonuştur Ata'nı
domuzları süree süree gurtardık.'
son sınıfta 'Atatürk' şiirini ezberledim
istek, öğretmenin dayatması derken
'la babo'yu da söyledim.
'kara dağlar kar altında
ufak ufak mezerler
yedi ceset yetim betim
zap suyunda yüzerler
hökümete arz eylesem azarlar
ben ne biçim vatandaşım la babo'
piyeste de adım yusuf’tu;
-gerçek dostlarını bilmeyen,
-kendini yalnız,
-yoksul, çaresiz
hisseden
zavallı birini oynadım...
rolüm kaderim oldu
Kelimeler:
tenzil: iskonto, fiyatta indirim, ucuzlatma
Mehmet Alacan
yorak: eski deri ayakkabı parçası (sahtiyan)
papba: ayakkabı
aza: üye
Kültür, Edebiyat ve Gazetecilik kolu
püs: badem ağaçlarının öz su akıntısı
gergi: çul perde, örtü
Kayıt Tarihi : 16.8.2007 19:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
hangi milli bayram olursa olsun, 'bu gün yirmiüşnisan neşe doluyor insan'
yirmibeş kuruş tenzille
Pandal Emmi’den alınmıştı
pantalonumun dizleri yamalı,
bez çantam,
arkası yorakla
teğellenmiş pappam.
ikinci sınıftayken,
kitaplık kolunda aza
üçüncü sınıfta başkan oldum
'kültür, edebiyat
gastecilik kolu'na
kelimelerden tek gazete’ye
aşınalığım vardı
gazeteyle okul kitapları kaplanırdı
püsle yapıştırılırılarak
gazete rulo yapılarak büyüklerimizin
şapkalarına kalak
gazete hamurla kırık camlara yapıştırılırdı
kırık camlarını
düğmelerle tutturanlar da vardı
zengin çocuklarının kırmızı
ya da lacivert kaplıkları
ve çerçeveli etiketleri vardı
ben güç bela hakından gelirdim
babam başkalarının
kalemlerini sivriltir,
kitaplarını kaplardı
bu işi güzel yapardı
yıl sonlarında piyesler olurdu
gergilerle kapattılar sağı-solu
temsillerdeki ismiyle anılırdı bir çoğu
kimi patron, kimi hakim, kimi sucu, kimi sütçü
kızların o rolü oynasına razı olmayan
çirkin kızı oynayan abi
yüzüne isli dığan karası sürdü
hangi milli bayram olursa olsun,
'bu gün yirmiüşnisan
neşe doluyor insan'
bağrına vura vura şiirler söylenirdi
kimi 'nutuk' kimi 'mitik'
kimi de 'şehir' derdi,
yıl boyunca uzun diye kesilen saçlar
uzaması için her teneffüs ıslattırılırdı
derken;
kürsüye çıkan, Göple(ğ) in Amat coşar
bir sağı, bir solu gösterir, kol sallar
bağrını yumruklardı
'-bir yanda Sakarya, bir yanda Fırat
nasıl şahir yapmaz duyan insanı
'-Gocadurmuş ondan geri galır mı? '
'-İstiklal harbinde biz bu vatanı
göğsümüzü geree! geree! gurtardık
inanmazsan get gonuştur Ata'nı
domuzları süree süree gurtardık.'
son sınıfta 'Atatürk' şiirini ezberledim
istek, öğretmenin dayatması derken
'la babo'yu da söyledim.
'kara dağlar kar altında
ufak ufak mezerler
yedi ceset yetim betim
zap suyunda yüzerler
hökümete arz eylesem azarlar
ben ne biçim vatandaşım la babo'
piyeste de adım yusuf’tu;
-gerçek dostlarını bilmeyen,
-kendini yalnız,
-yoksul, çaresiz
hisseden
zavallı birini oynadım...
rolüm kaderim oldu
Beğeniyle okudum. Gülümsedim.. Okul sıraları geldi aklıma... Benim kitaplarım ve defterlerimde kırmızı ve lacivert kaplıydı... Zengin değildim ama... görseydim gazete ile defterini kitabını kaplayanı... o zaman anlardım onun fakir benim zengin olduğumu... Şanslı olan galiba yine de gazeteyi kap olarak kullanan oldu...
Güzeldi. Tebrikler
Saygımla
TÜM YORUMLAR (1)