İlk Kıblegahım Şiiri - Sadettin Uğur

Ey Kudüs! Ey can! Ey Aşk! Ey yürekte yangınım!
Yangınında pişti aş, her lokmana vurgunum.

İlk kıblegahım, yarim, gelin gelmiş kızımsın,
Peygamber muştusuyla geldin, alın yazımsın.

Ufkunda İsra, Miraç; taşında secdem vardır,
Toprağında ; şehidim, gardaşım, dedem vardır.

Canlar sana fedadır, seninle ihya olur,
İsmin gök minareye bir kutlu mahya olur.

Mahya destan yazmaya senin isminle başlar
Nihayetsiz destana mısradır mü'min başlar.

Bir celalle çatmışsın kaşlarını, bakarsın.
Bekler gibisin sanki, maşuğa sitemkarsın.

Gözlerin yollardadır, ay yıldız arar sanki.
Gözünden inci inci yaşların pınar sanki.

Kudüs; ağır imtihan, boynumuza vebalsin,
Asırdır tükenirsin, kesilmekte nefesin.

Seher vakti kaybettik cismini, ellerini,
On asırlık tekbirle nurlanan dillerini.

Seher vakti gebedir doğuşuna güneşin.
Sana vuslat duysun da yay gersin kemankeşin.

Atsın okunu, vursun sinesini küffarın,
İlk gülüne su versin emsalsiz bir baharın.

Yemyeşil bir baharla abad olsun alemler.
Baharı yazsın diye azme gelsin kalemler.

Yazılsın gök kubbeye: Cür'et edene ölüm!
Kanı helaldir bana ;ne cinayettir, ne zulüm.

Kudüs! Kaderi akmak kanımın sen davamsın.
Aldığım her nefeste her anımda duamsın .

Ey müslüman Kudüs'ü anlatmamı istersen
Kubbesi altın; aşkı hasreti, duası sen.

Sen ki kemikte bıçak feryat figan edersin,
Ne evinde durursun ne sefere gidersin.

Yolları açsın mevla sen aşkla sür atını,
Yerine getir oğul, Levh-i mahfuz ahdını.

Ahde vefa mirastır, babandan, ecdadından.
Var kabrine de azmet, ibret çıkar yadından.

Azim taşınca mü'min oturmaz gayrı kalksa,
Sen ise ezanlarla kalk ey Mescid-i Aksa.