İlk Heyecan Şiiri - Neşe Fidan

İlk heyecan, yepyeni bir duyguys attığım ilk adımdı,
Çocukluğu artık kabullenmek istemiyordum,
Çünkü; ben artık aşıktım,
Aşk insan'ın içinde öyle duygular hissettiriyor ki...
Bütün mevsimleri adeta ilk bahara sığdırıyorsun yüreğinde,
Herşey toz pembe geliyor gözüne kötülükler dahi iyi gözüküyor,
Ve aşkın büyüsüne kapılıyorsun,
Tatlı hayallere sürükleniyorsun gün ve gün...
Aşk insanın en güçsüz olduğu andır,
İnsan kendinde olmuyor aşık olunca,
Herşey ama herşey başkalaşıyor yemekten bile kesiliyorsun,
Zevk aldığın eski şeylerden zevk almıyorsun,
Sadece hayallerin seni mutlu ediyor,
En sevdiğin arkadaşının dahi konuştukları boş geliyor,
Dinliyor ama yorum yapamıyorsun,
Çünkü; senin aklın hep sevdiğinle yaşadığın günlerin,
Hayalleriyle dolusun her an,
İnsan aşık olunca hayalleriyle dertleşmekten zevk alıyor,
Kurduğun hayallerin ardı arkası kesilmeksizin dalıp gidiyorsun,
Aldığın nefesin bile farkına varmıyorsun,
Varlığınla yokluğun adeta eşleşiyor.