İlk Heyecan Şiiri - İnan Karataş

İlk heyecanı kalbime doldurarak
Ve bir sevinç dalgasının hareketiyle
Yol aldım deniz kokulu bir rüzgarla
Üşüyen ama hep dimdik duran dağlara.

Gözlerimde dağ rengi bir hayatın çoşkusu
Uzaklara uzanan bir elin kardeşiydim belki.
Bir derenin uğultusunda bir keklik sesi
Kavaklar halaya çağırıyordu sanki.

Beyaz suyla aktım yeni bir dünyaya.
Toprak damlı evlerin içinden yayılan
Sevgi dolu çocukların gülüşleriydi dolduran
Bir tandır kokusu güzelliğiyle tazeliği.

İlk kar, paylaşılan bir mutluluk gibiydi
Mor çiçekler uzatan çocukların gözlerinde.
Bir umutla kümelenmiş dostların dillerinde
Semaver yakan ellerin de muhabbetiydi.

Yeşillenen bir ceviz ağacıydı düşüm
Çocuk seslerinin çığlığıyla dereye karışan.
Tatlı bir esintiyle yürürken yükseklere
Güneşin aniden gizlenmesiydi üzüntüm.

İlk heyecanım, ilk meyvesiydi tabiatın
Paylaşma adına çoğalan bahçelerinde.
Çekilirdi yorgunluğum, engebeli zorluğum
Yer sofrasının samimi ve sıcak lezzetiyle.

(Haziran,2019)