İlk Halka Şiiri - Nedim Kardaş

‘Türk’ün Türk’ten başka dostu yok’
Bu bir insanlık suçudur bunun açıklaması yok…

Dostluk dediğin
Her yerde yalnız kalmak mıdır?
Sana benzeyen, herkesle olduğun vakitler
Dostluk başkasına dost olmak değilse
Yalnızlık payendir
Bilincini ağlat
Şamarıyla kardeşliğin.

Otuz altı kırk iki kuzey paralelleri
Yirmi altı kırk beş güney meridyenleri
Ötesine nefret mi ekildi?
Bütün hasat mevsimleri
Coğrafyanda ağlarken.

Güya kahramanlar Allah u Ekber derken
Madımak mason gözüyle yakıldı
Yakıldı elleri saz tutan alevi
Alev alev cismine sarılıp
Koynuna indi toprağın.

Diyor, Başka dostu yok Türk’ün
Bu acı, hediyesidir insanlığa dünün
Ben dostum, başkası değil
Başkası olacak kadar
Sınır dışı değil.

Atın beni zindanlarına Kalender dostun
Kimlik istemez, yeter ki insan olsun
Her vakit kucaklaşma mevsiminde
Türk’ten bana kardeş olsun
Türk’ten bana dost!

Bu zincirin ilk halkasıyım
Koparmak isteyen beni öldürmeli…
İki milletin halkıyım
Benden ses çıkmaz belki
Lakin bu şiire kulak vermeli…