İlk Günün Günahı Şiiri - Sinan Bayram

Toprak henüz sıcaktı,
ve rüzgâr adını yeni öğrenmişti insanın.
Ten, suyla karışınca can buldu —
ama ruh, hep biraz eksik kaldı.

Bir yasak vardı,
çünkü özgürlük yasaksız olmazdı.
El uzandı,
ve o anda evrenin dengesi nefes aldı.

İlk günah, bir düşüş değildi aslında;
bilginin kapısına vurulan bir tokmaktı.
Cennetten kovulmak —
belki de bilince uyanmaktı.

Tanrı sustu,
çünkü sessizlik en eski öğüttür.
İnsan konuştu,
çünkü merak en eski duadır.

O günden beri
her arzumuzda bir bahçe yankılanır,
her pişmanlıkta bir yılan fısıldar,
her sevgi — biraz yasak,
her günah — biraz insandır.

Sinan Bayram