İlk Günah Şiiri - Zeki Celal Demirel

O gün oradaydım
Ben,Adem ve Havva...
İnsanlığın kandırıldığı o gün
Kimsenin görmediği yerde
Bir ağacın üstünde...
Ben ,Adem ve Havva
Bir de elma...

Adem Havva'nın yanında
Ben derin bir pusuda...
Adem'i gördüm Havva'nın yanında
Havva'yı gördüm ağacın yanında...
Ağaçta bir şey gördüm
Kan kırmızı ve yasaklı...
O gün oradaydım
Ben, Adem ve Havva...

Sonra bir sessizlik kapladı her yeri
Düşünce kilitlendi,
Dudaklar mühürlendi
Bütün her şey unutuldu...
Artık ne yasak kalmıştı ne de bir söz
Tek bir ses duyuldu
Bir ısırma sesi...
Ardından koca bir pişmanlık
Faydası olmayan bir pişmanlık...
İlk Günah işlenmişti
Ne büyük günah...
Ben Havva'yı kandırmıştım
Havva da Adem'i...
İşte böyle oldu herşey...
Sonra atıldık cennetten
Ben bir yere, Havva bir yere
Adem başka bir yere...
Ağaca ne oldu bilmiyorum
Köklerini mi saldı dünyaya...
Elmaya ne oldu bilmiyorum
Gerçekten bilmiyorum..
Bildiğim bir şey var
Artık günahkardık
Ben, Adem ve Havva...
Dünyada bir günah
Günahta bir Adem
Adem'de bir Havva...
Bir de hepsinde ben...
Ben de bir iftihar
Ben , Adem ve Havva
Üç büyük günahkar...