İlk defa Şiiri - İlyas Kaplan

her şey sıra dışı
suskun…
titrek güneşin doğuşu
yağmur tanesinin tene serin dokunuşu

hıncahınç
hem de pencere kenarına durmadan vuran masalsı yağmur damlaları
yer yer şöyle bir yoklar yalnızlık duygularını
sürüp götürür çocuksu hayallere

heyecanla eller ,ellere dokunur
aynasına vurdukça, netleşir ihtişamın görüntüleri,
daha çok renk
çözünürlüğü artar manzaraların.
rengi parıldar çiçeklerin.

nefesler tazelenir.
tenler yenilenir
billurlaşır günışığı.
ruh diye üflenir
köşelere, yüzeylere, seslere, ahenge…
yüreklere can

sokaklar sessiz
lambaların titrek ışığı rüzgarda dağılıp paralanır
soluklarıyla buğulanmış bir evin camında
gecede ki karanlığı gözler yolların ıssızlığı

yağmurlu günlerde tüter soba bacaları
bulutlar ıslak kiremitlere misafir
muhabbetler odaların içini ısıtır
bambaşka diyarlardan bambaşka mevsimler
sinelere çöreklenir
hüznün her türlüsü

hiçbir şeye alıştırmayın beni
bırakın hep çocuk kalayım
yürümeyi , konuşmayı bilmeyen…
acemi biri gibi
hiçbir şeyi öğrenmemiş henüz.

güneş ilk defa doğsun
yağmur ilk defa yağsın
daha şaşkın, daha heyecanlı
ilk defa her adımı, her tadışı, her bakışı…
yaşamak için ilk defa.

redfer