Mükemmel değildik. Masal kitaplarındaki gibi pürüzsüz bir başlangıcımız olmadı. İlişkimizin ilk çatlağı, bir bardak misali yere düştü ve paramparça oldu. O an, aşkın camdan yapılmış bir illüzyon olduğunu düşündüm. Ama sen, o parçaları toplarken elimi tuttun. Yaralarımızı, kusurlarımızı ve en başta birbirimize verdiğimiz acıları kabul ettik. O çatlaklar, aslında bizi daha güçlü bir zemine oturttu. Şimdi, ilişkimiz o eski çatlak yerden yeniden inşa edilmiş bir sanat eseri. Biraz yamalı, biraz pürüzlü, ama içinden ışık sızan. Ve ben, o ışıktan başka hiçbir yerde yaşamak istemiyorum.
Kayıt Tarihi : 13.11.2025 17:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!