İlk Baharım Şiiri - Ahmet Kesici

Ahh deli çağım.
Genç yüzüm.
Adama dik bakan gözüm...

Yıllarımın en heyecanlı zamanıydı.
Hiç unutmadım adı Bahar’dı.
Güneş sokak, gül abartmanı,
ikinci katta yaşardı kalbimin diğer yarısı.

Biri çeyrek geçe okuldan çıkardı.
Patrondan izin alıp yanına giderdim.
Gizli yerlerde bir araya gelirdik.
Kimseler görmesin diye tenha yerlerde gezerdik.
Ne güzel gülerdi.
Arada bir seni seviyorum derdi.
Benimde onu sevdiğimi bilirdi.

Babası,babamın iş arkadaşı.
Annesi ilkokul öğretmenimdi.
Abisiyle hep kavga etsek de,
dayısı beni çok severdi.

Ne zamanki anladılar büyük sevgimizi
ateşten burut u kaçırır gibi,ayırdılar ikimizi!

Mektuplaşmaya başladık.
Mektuplarımız,komşumuz Ayşe teyzemizde birikirdi.
O da okurdu.Bizi bizim kadar o da bilirdi.
İki ay geçti,
öyle çok özlemiştim ki
içimden hıçkırarak ağlamak gelirdi.

Dayanamadık.
Bir sabah evden kaçtık.
Şehrin yüreğinde el ele gezdik.
Parklarda dolaştık
Sinemalara girdik.
Birlikte resimler çektirdik.
acıktık.
Simit peynir yedik.
Kırlarda koştuk,çimenlerde yuvarlandık.
Üşüdük,birbirimize sarıldık.
Önce ağladık,sonra güldük.

Başını omzuma yasladı.
Nasıl buluştuysa dudaklarımız,başımız döndü,gözlerimiz karardı.
Biz sevdalıydık. Biz aşıktık.
Havanın karardığını çok geç anladık.
Önce korktuk,sonra cesaretlendik.
Son çaremiz,semt karakolundan içeriye el ele girdik
Suçluyduk,
Birbirimizi çok sevmiştik.

Bizim ev ağalisi komple ordaydı.
Nasıl bir görüntümüz vardıysa,birden sevindiler.
Sonra kızdılar.
Sonra dövdüler.
Bu yaşta böyle sevmek olmaz dediler.
Sanki mahkemedeydik.
Acı kararı verdiler.
Aslında kendi kararlarını kendileri de pek sevmediler.
‘’Tamam tamam
önce söz,sonra nişan,çok sonra da düğün’’diye sevindirdiler.

Uzun sürmedi.
Babam sürgün yedi, taşındık.! ! !
Verdikleri sözden çaydılar.
Biz karalar bağladık.

Çok ağladık.
Ayşe teyzede fenalaştı.Hatırlayamıyorum her şeyin rengi bulanıktı.

Çok zaman geçti aradan
Ne bir haber geldi ondan
Ne de hayır vardı benden

zaman,zaman,zaman.

İşten ayrılmıştım
Üstelik birikmişti borçlarım

Çok zaman sonra
haberini aldım.
evlenmiş! ! !

Ben o zamanlar sinirdim.
İsyandım.
Duyunca, kendimi sapıttım.
İçtim hayatıma kahrettim.
ahh
solan yüzüm,
çöken gözüm,
………………yanan ömrüm benim...