İlk Aşkım Sendin Şiiri - Yılmaz Tizgöl

İlk ne zaman gördüm?
Nerede gördüm seni.
Hatırlamıyorum.
Nasıl gördüm bilmiyorum.
Ne giymiştin o gün , saçların uçuşuyormuydu rüzgarda?
Sabunmu kokuyordu, Beyaz zambakmı yoksa?
Nasıl gördüm ilk defa?
Camdamı, sokaktamı?
İlk nasıl gördüm seni
Yakındanmı uzaktanmı? hiç, ama hiç bilmiyorum.
Yüzün yine ay gibi parlıyordu sanırım, yada,güneş gibi sımsıcak.
Bilmiyordum gözlerine nasıl bakılacak.
Ama kokunu...
Kokunu hatırlıyorum
emsalsiz.
Hiç unutmadım eksiksiz.
Çok güzeldi sebepsiz.
Öyle bir kokuyduki, buram buram.
Her yerden duyardım,
Uzak bile olsam.
Sen olmasan ölecek gibi olurdum.
Belkide hayat denizinde boğulurdum.
Her gece yanımdaydın rüyalarımdaydın.
Kirpiklerin hep buğulu.
Gözlerinden akardı hayallerin.
Okşarken yüzümü.
Süt kokardı ellerin.

Rujlu değildi dudakların.
Pembe pembeydi yanakların.
Acılı bir türkü mırıldanırdın.
Çoğu geceleri ağlardın
Anlamazdım ama bende ağlardım .
Ağlama derdin...
Usulca öperdin.
Bendim senin tek derdin.
Ne güzelde avuturdun
Kucağında uyuturdun.
Hep erken kalkardın,sobayı yakardın.
Üşüme derdin çıkma yataktan, nasılda sevgiyle bakardın.
Alevler ısıtırdı odayı
Duvarlarda dans ederdi gölgeler.
Tozlara karışırdı hayallerin.
Eski bir dost gibi, is kokardı ellerin.

Sofrayı hazırlardın.
Maşınganın üstünde somun dilimleri, uçları biraz yanık.
Ekmek kokardı odamız.
Salça, zeytin, peynir ne kadar da tanıdık.
En kızarmışını ben yerdim.
Gül reçelini çok severdim.
Bir taraftan demliğin tıslayan sesi.
Dışarda vuuu diye üfleyen kara kışın nefesi.
Kış karaydı ama sokaklar tertemiz.
Sen ve ben, sanki tektik
İkimiz.
Demliğin buharında kaybolup giderdi hayallerin
Mis gibi çay kokardı ellerin

Perdeyi aralayıp dışarı bakardın.
Biraz geç kalsam meraklanırdın.
Sakınırdın , kıskanırdın.
Bir tarafımı acıtsam
kızardın.
Uyku gibi sever, yorgan gibi sarardın.
Saçlarımı okşardın.
Hastalansam hastalanır, baş ucumda uyuklardın?
Bazen anlamsız sayıklardın.
Sabahsız gecelerde uçup giderdi hayallerin.
Gül kokardı ellerin

Sen benim ilk aşkımsın.
Hatta ilk gördüğüm insan.
İlk oyuncağım sensin.
İlk okulum ilk sınıfım.
İlk kitabım ilk defterim.
İlk öğretmenim ilk dersim.
İlk toplamam ilk çarpmam
İlk duyduğum heyecan.
ilk ve son duam
İlk arkadaşım, ilk yoldaşım, can sırdaşım,
Ne zor, ne güzel günler geçirdik seninle demi?
Sen hep yakınımda kal.
Ne olursun emi!
Yılların sırtına bindi gitti hayallerin.
Ekmek gibi kutsal öpülesi ellerin.

Yıllar uçup gitti İşte. Yaşlandık birlikte, sen ve ben.
Hala arkadaşız, hala yoldaş.
Ne söylesem az.
Dilim buruk, gözlerimde nem.
Saygıyla eğilirim önünde muhterem... annem.

Yılmaz Tizgöl
Moskova
30 01 2022