İlk Aşk Şiiri - Ezgi Özsan

İlk büyük aşkımın yanında duran,
Vahşi olandım ben,

İki bulut ya da
İki dağın arasından,

Düşürdüm bizi..

O bile uydurulmuş bir şey,
Diyordu her şeye,
Ve asla göğsüne başını yaslamadığı,
Bir kadındı annesi.

Neden ondan herkesin kaçtığı,
Ve herkese eğer başkasıyla ilişkisi başlarsa onu bırakacağını söyleyen kişiydin?

İlk büyük aşkım,
Sana aramızda tatlı bir uyku mesafesi bıraktım,

Ortalık toz dumanken,
Seni yavaşça uykuya daldırdım.

Sabah sökmeden,
Parmak uçlarım parkeyi yendi, uykudan öncesiydi,
Ah, topluyorum öne doğru ağırlığımı,
Şimdi, yürüyorum aynı noktaya,
Ve biraz güç toplamak,
Birbirimize bıraktığımız o - boşluktan, geçip gitmek için,

Ve yaşam sana okşayışını geri versin diye,

Whitney Houston'ı yeniden dinle diye,

Çıkıp gittim o kapıdan,
Oysa, sana mutluluk dilemeye,
Yıllar önce, hazırdım çoktan.