Erzurum'un Doğu Karadeniz bölgesine düşüyordu köyümüz. Yatılı okuyordum. Ortaokul ikinci sınıfa henüz geçmiştim. Yaz tatili için köye gelmiştim.
Bir gün benden büyük iki evli ablam beni aralarına aldılar. Biri kollarımı tuttu. Biri burnumu tuttu. Sevdiğin biri var mı diye sıkıştırmaya başladılar. Acımaları yoktu bana. Burnum koptu kopacaktı. Ben de kadar saftirik gibi gezerdim. Beş kız kardeşim olduğu için, başka kızların sevgili olabilirliği aklıma gelmemişti. Aşk nedir, sevgili nedir az çok bilirdim. Zira Erzurumlu ozanların âşık türküleri ile büyüdüm. Ama âşık olmak, sevmek daha henüz benim aklıma düşmemişti.
Benim acilen yalandan bir isim verip içine düştüğüm cendereden kurtulmam lazımdı. Biraz düşündükten sonra aklıma uzaktan akrabamız olan ve aynı yaşta olduğumuz bir kız geldi. Köyde yaşamazlardı. Erzurum'da yaşarlardı. Yazları köye gelirlerdi. O yaz da köye gelmişlerdi. Aynı yaştaydık. Falanca falanca demiştim can havliyle. Burnumu kurtarmıştım.
Daha sonraki günlerde ablamların sebebiyle radarıma girmeye başladı o kız. Güzel bir kızdı. Aynı mahalledeydik. Hatta evlerimiz onun dedesinin evine çok yakındı. Daha önce hiç umurumda olmayan kızı her gün görmek istiyordum. Bir gülüşü, tebessümü vardı; O gülerken etrafımdaki her şey dururdu. Her gün görmek istiyordum. İkimiz de henüz 13 yaşımızda olduğumuz için sıkıntı olmuyordu. Beraber bahçeye tarlaya her yere giderdik. Ben bildiğin aşık olmuştum ona.
Tamamını Oku
