Ilık Sevgililer Şiiri - Ahmet Zekai Yıldız

Gün boyu
Okul bahçesine bakışan,
Çorak toprağa dönmüş
Buğday tenli kızlar gülümserdi,
Allı-yeşilli.

Bizi de okula alır mısın
Öğretmenim? der gibi.

Kirpiklerinin arasından bakan
Kara gözleriyle,
Suç işlemişcesine mahçup;
Başını öne eğerek,
Belli belirsiz titrek bir sesle:
'Günaydın' diyebilirlerdi.

Suya gitmeyegör.
Getirdiğim testiyi taşırırken,
Kırk yıllık dostlar gibi
Hal-hatır sormaları, yok mu ya?

Ekmek istediğimde;
Öyle telaşlı bir yarış içinde,
Elinde ördüğü çorabı
Verecek kadar dalgın,
Eli açık ve sevecen.

Ve geceleri utanmadan
Rüyalarıma gelerek,
Akşama kadar Anadolu soluyan
Tutkulu bedenime,
Aşksız geçen günlerimin
Hesabını sorarlardı.

Ne bulurlardı bende?
Sorusunun yanıtını,
Tayinim çıkınca anladım.
Ayrılırken,
İlk göz ağrısı yerden:
Bir teki bile gelmedi
Uğurlamaya,
Ilık sevgililerimin.