Yanlız kalmaktan korkar mı insan?
Bir hayalle yaşar işte o zaman,
O koskoca yalnızlık, hayalini tetikler,
İlham denilen deyyusda,
İşte o vakitlerde girer içeri,
Yalnızlık kapısından,
Çizgiler harf,
Harfler kelime,
Kelimeler cümle ve cümleler mısra olur,
Ama mısralar hep Sen olur,
Bazen kisadan keser ilham deyyusu,
Rubai olur gözlerin,
Bazen uzun uzun anlatması icap eder,
Gazel olur saçların,
Bazen de sigdiramaz sayfalara,
Kitap olur,
Sen olur Destanın adı,sadece Sen,
Sen susunca canlanır ilham denilen piç,
Gece uyandırır en tatlı uykudan,
Alnı secdeye giden bu ellere,
Kalem verir,yaz der,
Sen yaz ben dusundururum sana,
Olmayanı,olamiyani belki de
Olabilecek olanı,
Sen susunca susar herşey,
Kuşlar susar,
Deniz susar,
Ağaç zaten konuşmaz,dallari susar,
İstanbul susar,
Sen susunca başlar konuşmaya,
İlham denilen deyyus,
Kayıt Tarihi : 25.12.2016 03:08:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!