kaynayan kazanı andırır ilham
bazen fokurdaması ve içindeki ızdırap
sezdirmeden ve sızdırmadan dışarıya:hayata
patlayan maytap teğettir ona
sakınır dışa açılma serüvenini
koza ören kelebeğin şefkat kanatlarında
bir sonsuzluk ağına tutunabilmek ve gerilmek
hayatı içinde örmek sessizce,tılsım karelerinde
……….
kaynayan kazanı andırır ilham
düşünceler hayat fışkırmıyorsa,ham
uçan kanatlarda açılan bir delik
sunuyor insana minyatür gündelik
talihsizliğin koyu rengine denk
tuvalin loşluğunda bakılmayan renk
beyin harman olsa da kelimelere hasret
ruh kalemleri şeffaf cızırtılarla bulur nusret
kapanan mendil akşamında eserken gözyaşları
dolmuştur içeriye mürekkebin arkadaşları..
Gürsel ÇopurKayıt Tarihi : 29.5.2009 15:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!