İlham Şiiri - Ferhat Gören 3

beni gördüğünü biliyorum,
bazen ben de kendimi görür gibi oluyorum.
ama hemen ardından
bir perde iniyor içime.
belki senin elin,
belki benim korkum.

ben seni aramadım,
eksikliğini hep duydum.
yokluğun, bir tür varlıktı içimde.

ellerim çalıştı,
aklım sordu,
ruhum bekledi.
seninle buluşamadık,
ama aynı boşluğa baktık uzun uzun.

sessizlikle dua ettim,
çünkü kelimeler yorulmuştu.
ve anladım,
dua, aslında
insanın kendine konuşmasıymış.

beni yalnız bıraktın sanmıştım,
ama yalnızlık,
bana seni öğretti.
senin olmadığın her yerde
bir izini buldum.

artık seni anlamaya çalışmıyorum,
sadece varlığını kabulleniyorum,
görmeden, duymadan.
çünkü anlam bazen
ilişkinin düşmanıdır.

ben senden bir mucize beklemedim,
sadece
beni dinlemeni istedim.
şimdi biliyorum —
dinliyorsun.

eğer bir gün
bütün kelimelerim susarsa,
o sessizlikte
senin sesini duyacağım.