Ilgaz- Şiiri - Mustafa Yaman 2

Gök omzuna yaslanır senin,
Ilgaz…
Ve rüzgâr,
Adını eğilerek fısıldar çamlara.

Yükseklerde başı dumanlı,
Karlı bir yalnızlık gibi durursun
Yüzyıllardır
Ne bir kelime eksilir dağarcığından
Ne bir kuş
Habersiz uçar göğünde.

Çocukluğumun ufkunda
Sen vardın hep
Bir beyaz çizgi gibi
Karşı yamacın ucunda —
Sessiz, büyük, uzak…

Kış gelirken önce sen beyazlanırsın
Sonra dünya,
Seninle birlikte soğur,
Seninle birlikte susar.

Ayın izi geçer göğsünden
Ve kartal gölgesi düşer
Kayalık alnına…
Sana çıkan yollar
Hep biraz dua ister
Hep biraz sevda.

Sen dağsın Ilgaz,
Ama bir dağdan öte
Bir masal gibi durursun Anadolu’nun kalbinde
Ve her bakan sana
Biraz susar,
Biraz düşünür,
Biraz özler bilmediği şeyleri.