İlayda Şiiri - İlyas Kaplan

her gece rüyalarda
bir seni görüyorum güneşi kucaklamış
bir seni...
kalbim usul usul vuruyor
namludan yeni çıkmış sıcacık kurşun gibisin ilayda

kırık bir musiki duyuyorum uzaklardan…
rüzgar esiyor …yel savuruyor şimşekler vuruyor
baygın papatyalar kendilerini uçuruma bırakır gibi düşüyorsun kollarıma
bir düş ki sinemde ateşten kuyular yanıyor
yanıyor bu ateşten kuyularda ilayda

yörüngelerin içinden bambaşka bir kata
bambaşka bir dünyaya yükseliyorsun
göksel karanlıkların derinliklerine kalbimin
çok serin ve çok sessiz gözlerin
altın renkli ışığı tatlı aydınlığı yayılıyor
yıldızlar titrerken ruhumdan hafif bir rüzgar geçiyor ilayda

öyle bir yanıyor ki ruhum
gerçek bir ateşin bedeni yakıp kavurması gibi
göklerin yandığı bulutların alev aldığı gibi
kopan kıvılcımların sıcaklığı avuçlarımda
sen bilmesin ölümün kaç harf kaç hece olduğunu
cehennemin en derin çukurlarında ilayda

çiğ taneciklerinin buğusu üzerine
koca bir gözyaşı damlası düşürmüşsün
yaralı bir hıçkırık yükselmiş
menziller yörüngeler gök küreler
zeytin kokusu
zeytin karası
sensin içimde ilayda

mavi bir su çiçeğinin cennet toprağına düşürdüğü
kızıl perçemli atın arkasından koşuyorsun
parılcaklı bir ışık yağmurunun
savrulan perçemlerin
açılan kanatların içinden akıyorsun ilayda

lakin akşama inerken soğuk karanlık
uçurum ağzı gibi açılmış siyah gözlerin
kirpiklerin ucundan bir kirpik düşmüş kalbimin toprağına
renk verir yüreğimin içindeki yangınlara
düşen kıvılcımlar alevler defalarca ilayda

belki de kaçamak bakışlar büyütmüş bu sevdayı
suskun yürekler yakmış
bırak son defa doyasıya çekeyim içime seni
vurgunum sevdalıyım hasretim sana ilayda

redfer