İlân-ı Âşk Şiiri - Celâlettin Çevik

Ay düşteyse, geceyi yıldız süsler
Kor ateşse yüreğim,
Saçımı ak, dilimi şiir, seni aşk…
Sus! dersin emrin aşikârı gizler
Gözlerimi hüzün süsler

Fikrim senden yanadır ya
Yüreğimin taşma vaktidir ya
Düşürür goncasını gül,
Bülbül kanadını kırar.
Sırrını açar Toprak
Hayy… Hayy …

Savrularak yükselirken eteğin
Bu sarhoş kokular ne
Hangi nefestir üfleyen ney'i
Baş dönmez, göz kararmaz mı
Açılırken gel kapıları
Hayy … Hayy …

Dilenirken aşk diye dil
Uzandığın ateş, sunduğun ateş
Yandım mı, yakayım mı dersin
Ne su, ne ateşte aklanır kir
Hangi mâbette gizlenir
Hayy … Hayy …

Ben pervaneyim, sen meysin
Bizi bu halimizle kim neylesin
Ya şekle girsin ya erisin
Kaç yağmur ister bu balçık üstüne
İlân –ı âşk ettiğim söylesin
Hayy.. Hayy..

Ay düşteyse, geceyi yıldız süsler
Aşığına şaşkın bir hâl olur
Beni bizle, bizi o’nla bir söyler
Sabır tesbihleri atar önüme
Kime naz, kime sevdâ düşer…