İlahi yansıma 2 Şiiri - Ayhan Ulu

YANSIMA

İhanetini,
şarap bardağına yansıyan o küçük gölgede gördüm.
Bir yabancının yüzü,
senin gülüşüne sığmayan bir sır…
O an anladım:
ben değilmişim tatilin,
ben değilmişim yarınların.

Yansımaydı bana kalan,
ihanetin çıplak yansıması.

Artık üzülmüyorum,
çünkü kaybettiğim sen değildin,
sen zaten çoktan kendini kaybetmişsin.
Benim acım,
benim gözyaşım,
benim gecelerim sana değil,
sadece kendimeydi.

Yansımaydı bana kalan,
maskelerinin düştüğü yansıma.

Şimdi biliyorum:
Sen sahte bir gülüşsün,
ucuz bir rol,
kendi oyununda figüran.
Benim için yolun bitti.
Senin içinse yol
yalanlarının karanlığında sonsuza dek sürecek.

Yansımaydı bana kalan,
kendi yalanına gömülen yansıma.

Üzülmeyeceğim artık.
Çünkü ben gerçeği gördüm,
çünkü ben bardağa düşen o sırrı okudum,
çünkü ben gözlerimdeki perdeyi indirdim.
Artık biliyorum:
senin dokunuşların bir tuzak,
sözlerin bir zehir,
varlığın bir gölge.

Ve ben gölgelerden çıkıyorum.
Sen ise…
Sen kendi sahteliğinde boğulacaksın.

Yansımaydı bana kalan,
ihanetinin en ağır bedelini ödeyen yansıma.