Bir avuç su alıp ummandan
zemzem niyetine içerken
ilk kez bu kadar emindim kendimden
yüreğimden
suskunluğum içime akarken
zehir zemberek sözler matkap gibi delerken
hiçbir şeyden değil
korkuyordum kendimden
ölüm değildi ölümden beterdi
kesip atmak bir parmağı kesip atmak değildi
istense bir anda biterdi
bir karmaşa, bir anlamsız kederdi
nedendi göğüs germek, nedendi?
ne yezit planlar vardı dilinde
sözden çıkıp dönüyordu teşebbüse
hey ALLAH'ım nasıl eğilmem önünde
her zaman sığındım adaletine
Kayıt Tarihi : 19.10.2012 06:23:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Allah'a daha derin bağlanma arzusunun güçlendiği bir anda yazılmış bir şiir..
