İlaç Olsan Şiiri - Fevzi Emir Yılmaz

İLAÇ OLSAN

Eyy gözlerimden damlayıp çağlayan nehir
Yıkıp attın, aşktan yana ne varsa bende
Şimdi sol yanım boş, soluğum zehir
Mahşere dek aklımdasın,
Hiç gelmesende

Hangi dil anlatır bilmem bendeki seni,
Tutulmadan, lal olmadan, kekelemeden,
Yere göğe destan ettin, böyle seveni,
Kim savunur şimdi beni, lekelemeden.

Kara sevda dedikleri bu olsa gerek
Gün yüzü görmedim, ben bu aşka düşeli,
Uykuyu gözlerimden aldın çekerek
Sanki yatağımda binbirbir, mayın döşeli

Hece hece seslenmekte şimdi ayrılık
Bir hicran bestesidir ki, tutturmuş çalar
Gökyüzü simsiyah her yer karanlık
Ayaklar altında sanki tüm şahikalar

Mademki gönlünde yok idi yerim
Koyversen giderdim kendi yoluma
Kırpmazdım gözümü yemin ederim
Sensizliği saplar iken bağrıma

Gitki ihanetinden soğusun kalbim
Birdaha sevmeye mecalim olsun
Kırdığın her gönülden çıkar bir albüm
Bakar bakar durursun hediyem olsun

Sakın ola ne adımı ne sanımı anasın
Sildim seni defterimden, sende arama
Hiç onmasın bırak öyle kanasın
İlaç olsan sürmem seni, gönül yarama

FEVZİ EMİR YILMAZ