İkrâr'ül İblis vû Od-i Rûhum

Esîr-i Âşk'a pinhan idir iftihârım
Demsiz taşa cûdâ idir giryânım

Beti benzi akmuş cevr-i hûn-ı rûhum
Efgânım bile hafîf gelir gâfîl tabına

Sönmez kindâr âlevim kâdim şûrunda
Bî-meymenet imiş varolmak kitâbında

Semtinde bol idir izi düşmüş ayyaş
Nâlânın bol ise ürkme kapıma yanaş

Kahrım ola, bâdem ola, kör ihtirâsım ola
Sensiz bî-müdafaâ men bu devr-i gâma

Yaşâm hayli ders idir men veş bedbâhta
Girdab misâli görsen fehm eylersun şâmımda

"Souffrance" ebedî yurdumda figân eyler iken
Fukarası zengine sular akarcasına söver iken

Âşk-ı pâk ne eylesin bu hayâsızca sahnede
Tamahkâr dolu iken zerre insâf yok bu ahvâlde

Şelâleler dursa âşk-ı irfânımı sezince erbab
Bâtınîlik diye övünsün bu kültürün serabı

Çeşm-i hecre varınca tefekkür eyler sırdaşı
Men ise tutuşuram o âteşbâr gibi rûşen-i vücûda