İkram Edilirse Sana Nimet Şükre Çekil

Nağmeler dizip durma ey bülbül.
Kulakları duymaz kırmızı gülün.
Kondun dikenlerine acıttın yüreğini.
Kanıyor mu vücudun,al şu mendili.
Bastır üzerine ağrı insin derine.
Her dem getirir seni , kendine.
Onun gözü çalılıķta olsun oraya gül.

Boynunu bükme ey bülbül,söylediklerime.
Sen sevginde sahih ol,batıldır onun aşkı.
Zahirde görünen,belki batında habistir.
Kerem edilirse sana,veda eder çalılığa.
Visal yazarsa kalem,firak yeniktir.
Niyaz edip dur,münacaatın ulaşsın arşa.
Yumuşasın yüreği,görsün gözleri,duysun kulağı.

Ey bülbül,acıttım mi nazenin yüreğini?
Bağışla beni,görüyorum gözümün önünde erimeni.
Duramam geri,kucaklarım sımsıkı seni.
Yaşıyorum ben bu derdi,derman yok senden ileri.
Sus demiyorum Mevla Kerim,yolun tevekkül.
Kalbinin emanetini teslim et,sebat bir vekil.
İkram edilirse sana nimet,şükre çekil.

Edremit.