Bahar geliyor kadın!
Mutsuzluğumun baharı.
Dışarıda çiçekler hevesle açıyor,
Ben korkuyla bakıyorum.
Bahar geliyor kadın!
Yürekten yakan bahar!
Tereddütlerimi yalpalayan.
Ve uyuyorum ben erguvanlardaki gözlerini seyrederek.
Kış geliyor be kadın!
Sessizliğimin kışı.
Ve ben gölgeden gölgeye sarkan yürek istilasındayım
Dışarıda hezeyana uğramış bir bahar,
Oysa burada ta içimde aşktan miras olanlar.
Baharlardan çok kışları da sevebilmeli
Güneş varken zaten özgürdür insan!
Karlı bir güneşte de sev beni.
Hatta karın güneşsiz kaldığı zamanlarda da.
Dışarıda şahlanmaya çalışan bir ayaz.
Sevdiğim! Kışları en sıcak renk beyazdır.
Peki ya rengi nedir sıcaklığın? Sevmenin? Cesaretin?
Dışarıda ayaz, yokluğunda saklı duran sessiz bir enkaz.
Soğuktan ziyade sensiz geçecek her rüzgar gözlerini kışlara ne kadar anlatsa az.!
Kayıt Tarihi : 18.1.2015 21:23:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!