İkiyüzlü insalar Şiiri - Serhat Fidan

İkiyüzlü insanlar
Çaresizliklerim vardır
Kimsenin bilmediği
Kimsenin olmadığı
Yalnızlıklarım vardır.

Kimsenin beni anlamasını beklemem
Herkes kendi yolunun yolcusudur
Kimi acılarla kimisi çilelerle yaşar bu yolda
Bana sormayın neden böylesin
Riyakâr insanlardan usandım
Ne sözlerime alırım onları
Nede cümlelerime
Anlayacağınız yazılarımı onlarla kirletmem

Ne olabilirlerdi ki benim için
Ne güneştiler
Nede ay
Ne sevmeyi bilirlerdi
Nede sevmekten anlarlardı
Ben onlara hiçbir şey demezdim
Sesiz ve yalnızlığımda gezinirken
Onlar aklıma bilmez düşmezlerdi
Neden gelsinler ki
Herkes kendi yolunun kurdu iken
Benim gibiler
Sadece uzak durmaya çalışırlar bunlaradan
Ne bana iyiliklerini isterim
Nede başka bişeylerini
Benden uzak dursunlar
O yeter bana

Hırçınlığımı ve yalnızlığımı sonradan kazandım ben
Mahsum mahsum dolaşırken kıyılarda
İkiyüzlü canavarların tecavüzüne uğradım

Dünyam yıkıldı
Ben yıkıldım
Aşkım yıkıldı

Şimdilerde alıngan bir sahilde duruyorum
Onlar ise sanki ne yaşadığımı biliyorlarmışcasına sesler çıkarmaktalar
Dalgalar şiddetli ve acımasızca Kaldırımlara vurmakta
Sanki içimdeki nefrete vuruyorlarmış gibi titretiyor beni
Dalgalar öfkem gibi
Kimsesizliğimin bana verdiği acı gibi
Duvarları yerle bir ediyor
Ortada ne taş kaldı nede başka bir şey

Sonunda
Bende bittim
Bende tükendim
Elveda
Serhat