İkiye Bölündük Şiiri - Sezai Efiloğlu 2

İkiye bölündük tamda ortadan
Kimimiz insanız kimiz adsız
El attığım tombaladan torbadan
İnsan diye çektim o çıktı hadsiz

Topyekün birliğiz kinine karşı
Çıkmış bu milletin dînine karşı
Kalmış bir başına binine karşı
Ağzında salyalar saçıyor çapsız.

Köprülere karşı SİHA'ya karşı
Metrolara karşı İHÂ'ya karşı
Dine diyânete Allâha karşı
Kadeh tokuşturur dinsiz kitapsız.

Örfü âdetimi talân ettiler
Aslımı neslimi yalân ettiler
İnsanı insana düşmân ettiler
Karşıdan seyretti dinsiz îmansız.

Bu millete bunlar nereden bulaştı
Yaptıkları rekorlara ulaştı
Bir oy için cami cami dolaştı
Sonra gereğini yaptı hitapsız.

Yolu ne ki yaptıkları dağ olsun
İsterdim ki aramızda bağ olsun
Bu zamanda kaybedilen çağ olsun
Çıktı meydanlara havlar kitapsız.

Gün bu yeniden bir başka doğar
Hâk gelir bâtılı kökünden kovar
Deneme milleti gün gelir boğar
Musallâ taşında kalırsın cansız.

Ziyandadır dünyâ ile uğraşan
Ahreti es geçip dinsiz dolaşan
İflâh olmaz Mevlâ ile uğraşan
Sezâiye nazâr eyle amansız.