İkinci Sır Şiiri - Nimet Öner

İKİNCİ SIR

İlk sırrın gölgesi ardımda kalırken
önümde karanlık bir yol belirdi
taştan değil zamandan örülmüş
kum saatinin dökülen taneleriyle
yolunu bulan bir patika

Bir kapı gördüm orada
ne menteşesi vardı
ne tokmağı
Kapı kapı olmaktan öte
bir bakış
bir iç çekiş
bir hatıranın suskun şekliydi

Girdim
Ve işte orada
zamanın kendisiyle yüzleştim

Zaman bir insan gibiydi
omuzlarında yıllar
ellerinde çözülemeyen düğümler
gözlerinde doğmamış çocukların rüyası

Dedi ki bana
İkinci sır beklemeyi öğrenmektir
Çünkü hiçbir şey zamanı yenemez
ama zaman da sabrı alt edemez

O an anladım
herkes zamandan kaçtığını sanır
oysa asıl kaçtığı kendi derinliğidir

Yıldızlar düşüyordu önümden
her biri bir anı
her biri bir ihtimal
Ellerimle tutamadım
çünkü zaman tutulmaz bir ırmaktır

Ve ikinci sır kulağıma eğildi
Zamanın sahibi olamazsın
ama kendini zamana bırakmayı öğrenirsen
ışığın en karanlık yerde bile
sana yol göstereceğini görürsün

Azra Nimet Öner