Ben alışmışken senin yokluğuna,
Varlığında alışmam gerek yanımda olmadığına.
Her zaman baş etmem gerek daha zoruyla,
Gün geçtikçe daha fazlası gidiyor zoruma.
Her zaman çözüm var mı sorunlara?
Kim karar veriyor doğrunun ne olduğuna?
Ben her gün sarılıyorken sana rüyalarımda,
Gerek var mı ikinci bir kuzucuk parçasına?
Her bir dizem hatırlatır seni bana,
Sevgilerin en güzelini bahşetmişken ruhuna,
Unutmak asla olmamışken deva,
Yaşamayı öğrendim ben emanet bıraktıklarınla.
Bugün geriye bakınca gördüğüm şebek,
Asla pişman değil seni severek.
Karakterinden asla ödün vermeyerek,
Bugünkü beni yarattı, belki istemeyerek.
Kuzucuk parçası bir tanedir,
Bunu bilmeyen zayidir.
İkinci denebilecek tek tanedir.
O da birincinin ta kendisidir.
Kayıt Tarihi : 24.6.2022 03:15:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!