İkinci Kez Terkediliş Şiiri - Gürkan Akan

ne kadar oldu buraya gelmeyeli tam olarak bilmiyorum
pek bir şey değişmemiş aslında
yıldızlar, gökyüzü
oturduğumuz, saatlerce bakıştığımız masamız bile aynı
yine çok sessiz buralar
sen gittiğinden beri de böyle sanırım,
oyun oynamaya hevesli bir çocuk gibi
bekliyorum ilk günki gibi dönmeni...

gökkuşağında hangi renk olmak istersin diye sorsalardı
mavi derdim...
gökyüzünü, denizi sorsalar
ilk aklıma gelen yine mavi olurdu
yani anlayacağın
ben mavilere hasretim maviler de sana...

uzun bir zamandan sonra ilk defa duyuyordum bu sesi
tık tık tık
kapı çalıyordu,
aslında anlamalıydım
ama tahmin etmem mümkün değildi...

usulca uzandım,
ne yapmalıydım bilmiyorum
sarılmalı mıydım yoksa yokmuşsun gibi kapamalı mıydım kapıyı...

gözlerimi kapadım
söylediğin sözler kulağımda çınyordu
'gitmeliyim üzülmeni istemiyorum'

bu nasıl bir anlama geliyordu
seven biri bunu yapar mıydı
sevmeyen biri bu kadar kalpsiz olabilir miydi
ayrılık bu kadar kısa sözcüklerden mi oluşmalıydı...

ardından bakakalmıştım
ellerimi uzatsam
sımsıkı sarsam gitme desem gider miydin acaba
ama diyemedim...

sensiz yaşarım,
gözlerini düşünerek
bir ömrü tüketemem sandın...
oysa yanıldın
ben,
sen yoksun ya
güneşi yoksaydım,
gecemden uzak tutup
yıldızları parlamaz sandım
sen yoksun ya
gökkuşağının renklerini görmem sandım
her gördüğümde
cennete bir adım daha yaklaştım sandım...

şimdi ise karşımdaydın
sarıldığın
öpüp kokladığın
ilk günki gibi
karşımdaydın...

salıncakta sallanan bir çocuğun tutunduğu gibi
sarıldım, içime çektim tüm benliğinle seni
'bir gece daha dedin'
son bir gece
seninle bütün bir geçmişi daha...

nedenini hiç merak etmedim nasıl edebilirdim ki
yanımdaydın
gerçek olamayacak kadar yanımda
tamam dedim

eski bir aşkı kapıda
yüreğimle buyur ettim
ama bilmeliydim
her zamanki gibi sabahın ilk saatlerinde
odama dolan kokun gibi
bir hoşçakal bile demeden
gidiverdin...