İkinci Gün Şiiri - Yusuf Özdumanlar

Güneş doğuyordu raks edercesine bir rüyadan,
Bir sabahtı, uyandım gecenin kör koynundan.

Etrafımda sevinç ihtişâmında sonsuz basamak,
Tutundum parmaklarımdan öğüt alarak.

Yüksek yerlere serildi kimsesiz soframız,
Kimsesizleri doyururken şu sıcak aşımız.

Etrafımızda gördük, secdeye eğilirken ufukları,
Uğurladık rüzgâra, bir avuç dolusu duaları.

Şenlik mi desem bayram mı nedir?
Ötelerden yoksa, bu bize bir haber midir?

Ne mutlu gün ki dirildik ölü bedenimizden,
Sema uyandı, iman kokan nefesimizden.

Şahit mi gökleri fetheden şu kutlu ezanlar?
Burada, ölüme bile derin bir mezar kazanlar.