İkinci Şiiri - Sümeyye Kayan

Temenniler geçiştirseydi yaraları,
Kalmazdı hiçbir yaram yarınlara.
Titreyen ellerim, karanlıkta boğuşan gözlerim,
Ne canavarlar ama savaş verdiğim...
Biriniz açın şu ışığı, diye haykırışlarım
Yok, hiçbir dönüt bundan sonra.

Bilmediğim bir yolda
Varlığının eminliğiyle, güvenle yürüdüm.
Ardımda olmadığını bilerek, yine de güvenle.
İnsan unutur, unutabilir,
Peki ya unutmaktan korktuğu anları?
Nereye saklar her gün düşlerse zehir
Bir kenarda durursa yine korku sarar

İkinciye insan nasıl yaşar?
İkinciye insan nasıl öğrenir?
İnsan "yeniden"i nasıl başarır?
Her nokta, yeni bir cümleye başlanmak için mi atılmalıdır illa

insan oturup kanayan dizlerine ağlasa
İnsan oturup dursa,
Hiçbir eylemde bulunmadan,
Hiçbir sesi duymadan,
Bakakalsa zamanın akışına...
İnsan akmasa, zaman aksa...