İkimizin Vebali Şiiri - Kağan İşçen

ömrümü kahrettiğim
sen ikimizin vebali
sende tekleştik
ölüm ikizleri
hayatla anlamlıydı sanki aşk
sanki gökyüzü yıldızsızda güzeldi
hayat değişkendi güya
şimdiyse bir yalnızlığımız zamanla farklılaşan
yaralarımı nasıl sarsam bilmesem de
günü milyon yalnızlığa bölmeyi öğrendim yalnızlık kuğusu
her günün farklılaşan yönü sende yenilemem kendimi
zamana ben mi tabiyim yoksa aşka zaman mı tabi
aşka zaman tabi herhalde ki
sonbahar karaltılarının iç gıcıklayıcı gölgesi olup
hoplatırsın çocukluğumu bende
zamanı yendik
çoğaldık ölümle
başardık inanılmazı
tiranlığını alt ettik herşeyin
ancak yenildik aşka
bizi bitiren
birbirimize değil
yalnızlığa yabancılaşmamız