Çocukluğumdan fiziken çok uzaktayım
Fakat ruhen iç içeyim onunla her zaman.
Ruhumun en kuytu yerindedir çocukluğum
Çıkar bazen pencereye
El sallar bana’’gel gel’’ diye
Görünce onu,çığlık atar gözlerim
O ise biraz durgun,biraz şaşkın…
Misket,saklambaç,elimsende
Oynarız,çember çeviririz birlikte
Ben onda geçmişimi,
O bende geleceğini görür…
İlkbahardan kışa uzanan çizgide
Ben ondayım o bende
Yaşayıp gidiyoruz, o umutlu ben buruk…
Ortak yanımız,ikimiz de özlem içinde…
Kayıt Tarihi : 26.12.2024 18:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!