İkimiz İkimizsiz Şiiri - Kağan İşçen

Düşkün ve İlkyazdı
Bulutları yanıtsız
Yağmurları akılda tutulmamış
Işıklara uykulu
Bir hazırlıkla
yalnızlık
Kıyısız bir sıkıntıda...

Veremli bir kasaba terki
Sırtım sanki anneme terli
Gitmeye gitmek istiyorum asıl
Bulanık düşlerle avunmak ağır
Akşam üşümeleri kedere israf
Adımı anımsatacak rüzgar sinik
Varacağım akşama sorusuzum...

Eski Türkiye'den havuzlu bir park
Ellerinin üstü soğuk yarası
Ruhuna hoh etmeye çalışıyorum
Soluğum kesik fersiz
Bir daha şu köşeden çıkmayacakmış gibi ya ses tonun
Hiç bitmeyeceğinden dem vuruyorduk oysa
O saatin
Kentin sessizliğinin
Hırçınca şefkatinin çıplak dallı ağaçların
Tüm köşeler bizden birbirimizeydi
Eflatun bir sonlanışın orta yerine
Saçları sabun kokulu
Son kuşları kollamaya meraklı...

Uzun bir günü biteceği ana kurban etmeden
Birlikte gölgeler sayarak geçirdik
Nerdeyse kırk yıla yaklaşacak
Hep o günü tekrarlayarak
Döndüğüm bu en başta
İçimi delen Yanımdaki bu boşluğunun acısına yetmenin
Acemisiyim...
Beni affet kar sularıyla
Uğurladığımız Şafak
Kargalarla dost puslu
O
Ilk ve son kavşak...
Gözyaşlarının tuzunda kalarak sarıldığım her çocuklukta
Bir daha gitmeliyim
Birlikte varamadığımız
Kedileri sarhoş o yazlık semte...

Hadi yine adımlarını benimle birlikte at
Dediklerimi tekrar et
Izini sürdüğümüz kokuları
Getir bana
Ertesi güne böcekler tut
Okul saatlerine kaçak
Beyaz yalanlar söyle rüyalarıma
Aşktan ekmeği böler gibi söz et
Kimsenin aklına getiremediği
Umutlar yarat ilk hüzünlerime
Yoksulluğuma
Papatya demetleri hazırlat
Geride bıraktığımız kenti Özlet öfkeme
Hadi
Hadi de
Hadi yeni bir oyun başlat
De küskünlüğüme...

Günün İlk pidesini bölüşerek
Oturduğumuz kaldırımda
Öksürüklü çocuklar işbaşına hazır
Ve yeni bir mutsuzluktaki
Kusursuz bir sonrasızlığı aralayıp
Ateşi üstünde bir izmarit alıp parmaklarına
Lekeli dişlerinle inadına sırıtkan:
"Ben hep böyle kalacağım
Sende böyle kal
Nereye gidersen git"...
Ve kaçar gibi gittiğim en uzağında da
kendimde bulduğum kaçmaların ortasında
Aynı kalarak
Gitmeye hazırım hâlâ...

Imlası en baştan bozuk
Öykümüzün noktası kendinden büyük...
Ve Aynı kitapta ayrı sayfalara düştük
Hiçbir satırımızda kalan yok
Sözümüze takılan...
Ayracsız okunup unutulan
Kapağının Başlığı yıpranık
Sıradan ölümlere yakın
Pahasız bir anlama ortak
İkimiz
İkimizsiziz...