İkimiz Hakkında Uzun Uzadıya Susmanın Şiiri

Çin malı bir plaketle ödüllendirilen deliliğim
Ağır ağbiler camiasında hafiften alaya alınırken
Tezlere konu olacak şekilde anlatmıştım ben seni
Konuşurken hep tutuk, bahsetmediğim bir husus var gibi
Gelirken hep ürkek, uğramadığım bir durak var da sanki
Sevişirken hep panik, ıskaladığım bir nokta var gibi
Terk ederken hep eksik, hep unuttuğum bir şey var gibi
Psikiyatri literatürüne girecek şekilde sevmiştim ben seni
Birbirimize hayli küskün geçtiğimiz o devrik kaldırımları
Sevgilileri düşünerek yapmıyordu şehir planlamacıları
Dar bir yolda iki kişi yürümenin incelikleri…
Ya da dar alanda kısa mesajlaşmalar…
Darağaçlarında midesi epey geniş bir hukuk anlayışı…
Kırılmayan kalemin adaletin keskin kılıcıyla bileylenmesi…
Dardaydım evet, ruhen de fikren de firardaydım
Başkentteydik malum ve yazık ki aylardan mayıstı
Hem bazı kocakarı rivayetlerine göre hıdrellezdi de o gece
O geceydi; mazi adında bir çocuk gelip bütün gururumu ezdi
Karşına dikilmiştim senin, o ayaklar altına alınmış hislerimle
Ne garip, ellerin geri çevirmişti tüm yardım taleplerimi
Besbelli ki çok kaçırmıştım aşkı bu kez
Üzerine de o sek ayrılıkla cila çekmesem yine iyiydi…

Sırf senden uzak kalmayayım diye şiirimi tutuyordum sürekli
Neredeyse prostat olacaktı şairlik dürtülerim
Bir zamanlar dedim, yüreğimin kadrajı sana ayarlıydı
Senaryom baştan sona varlığına odaklıydı
Fakat fazla caz aşık usandırırdı ya da ona yakın bir zıkkımdı işte
Demem o ki sen, benim filmimde misafir sanatçı konumundaydın artık
Aynalar dahi adının dokunulmazlığını tersine çevirmeye korkarken
Ben seni büyük puntolarla ömrüme yazmıştım, haklısın tam bir ahmaklık!
Yazılınca ufaktan; “Bu mesafeden öpemiyorum sensizliği
Aramızda kökeni belirsiz birçok yabancı dil var
Kurulayım diyorum bazen ağzının en kurak köşesine
Yutkunursun diye korkarak yaşamak da güzel…” dizelerimle
Düşündüm belki bir nebze de olsa diplomasini suya indirirdin
Ankara’da gayet medeni bir akşam Arjantin Caddesi’nde;
Sen, ben bir de ihtimal ki Maradona; galiba aynı maviliklere açılmış
ve de aynı zokayı yutmuştuk…
Hani diyordum ki tanrının eli bir bize değmedi
Gülüyordunuz karşılıklı siz ikiniz, tango adımlarıyla
Alkol duvarlarımızda tam olarak seçilmeyen
İrili ufaklı gedikler oluşmaya başlamıştı, mayıstı anımsarsın…
Şarap ne kaybederdi mayhoşluğundan;
Eğer sen onu içerken bağından koparılan üzüme üzülmüşsen?
Ne kaybederdi ilkbahar, nicedir göz kırptığı günahlardan?
Fevkalade acıkmıştın sen haysiyetin ateş pahasına satıldığı iklimlerde
Tesadüf ki ihanet perhizlerinden çıkmıştın daha yeni
Ben ise diyetisyenlerin önerdiği karasevda reçetelerine bir hayli toktum
-ki zordu senin kalbinde tok ağırlamak...

Zordu hızlı bir şekilde karakterimi zayıflatmam pek tabii
Dengem bozulurdu benim de elbette, ibre seni gösterdiğinde
Lakin ibneliğin hiç mi hiç lüzumu yoktu
Bazı erlerin azami ölçüleri dahi şehvete kafi gelmeyecekti
El frenine asılmadan, isterdim ellerin son sürat ilerlesin bedenimde
“Kadın yetiştirme yurdu değilim ben! ” diye haykırayım isterdim
Ellerin adresi kendileri bulsun isterdim bir kereliğine
“Aşk, sevdiğin kişiyi herkesleştiriyor zamanla.” dedin yarım yamalak
Bir terbiyesizliğe kalkıştık teninin müstesna muhitlerinde
Ne diyelim artık, Allah utandırmasın!
-ki ayıptı senin için de, senin içinde vakitten kazanmak…

Ayıptı an’ın öznelerini oyalamak, bir saatliğine de olsa
Yelkovandı, akrepti ikisi de bize ters olan hayvandı
Evcillerdi, garlarda pek güvenilmezdi onlara
İkimiz hakkında uzun uzadıya susmak lazımdı
Uygun bir zaman aralığında tekrar görüşmek üzere
Kusurlu hareketlere elverişli bir zeminde tekrar sevişmek
Ve her ecele müsait bir sinir harbinde tekrar savaşmak
En önemlisi de, tekrara girmemek üzere ayrılındı…

-Ben seni öyle bir yere koydum ki içimde, orayı tahmin bile edemezsin.
-Meraklanma etmem, yeter ki sen yerimi unutma. Yoksa ikimiz de bulamayız beni bir daha...

(6 Mayıs 2010 Ankara)