İkilikte Bütünlük Şiiri - Rüstem Badıllı 3

Sokaklar dar, gökyüzü küçük,
Bir kahve köşesi, hüzün, renkli bir dert,
İki insan, bir bardakta çay,
Gözlerde biriktirilmiş bin bir acı,
Göz göze gelince, ayaklar geri döner,
Her bakış, bir sır, bir hikâye anlatır.

Yıldızlar yanar ama karanlık,
Karanlıkta yanar ışıklar, yüreğin derinliklerinde,
Sıcak bir ses, sevda dolu bir nefes,
Ne hayal, ne gerçek, bir yudum su,
Gözlerimde birikmiş çöl,
Kum taneleri, zamanın cilvesi.

Şehirden uzak, dağların tepesinde,
Bir derviş, gülümseyerek bakar,
"Sevda," der, "bütün dertlerin anası,
Yüreğin bir çiçek, kökleri toprakta,
Ama yoksul, bir vaha gibi yeşil,
Bir yerlerde bulunmayı bekler."

Yalnızlığın bağları, yıpranmış ipler,
Geçmişin hayaletleri, puslu gözlerde,
İçten bir gülüş, saklı bir keder,
Ağlarım işte, ama nedensiz,
Neden olmalı ki, hayatta tek başına,
Bütün aşklar yalan, bütün yüzler maske.

Şimdi gel, nehirde yüz,
Bir damla su, bir parça huzur,
Suyun sesi, dertlerin ıslak şarkısı,
Bir ah çekerek, dünyayı geç,
Kendini kaybet, bul duygularını,
İkilikte bir bütünlük var, yarım kalan.

Düşlerin derinliğinde kaybol,
Kendi özüne dokun, bir bakışla,
Bir gülüş yeter, bir hepsi,
Hayat, bir derin su, kayık yok,
Yüzmeyi öğren, suyla bir ol,
Kelime oyunlarıyla söyle,
“Ben kimim?” sorusuyla çeliş.

Sonsuzluğun kapısında bekle,
Her kapı açıldığında, özlemler sıkar,
Gözler, yıldızlara dikip, düşer,
Ve düşler, sonsuz bir hüzün taşır,
Ama yine de gülümse,
Her hikâye bir tebessümle başlar,
Her dert, bir sevda izidir,
Kimi zaman bir gül, kimi zaman bir diken.