İkilem Şiiri - Hüdayi Azbay

Kararırsa vicdanı ruhu kokar insanın
Hiç bir şey temizlemez ateş hariç inanın

Serinliğine kanıp yırtık ar perdesinin
Hamallığını yapar şeytanın gölgesinin

Bazen durur huzurda bir cami avlusunda
Bazen bir fahişeyle sevişme arzusunda

Temiz günün ardında yatar kirli geceler
Bilmeceler içinde yepyeni bilmeceler

Bazen göğün üstünde dalar seyri âleme
Döner yerin dibinde günahkâr bir âdeme

Bazen tutar özünü döner mücrim halinden
Bazen yutar sözünü çırpınır vebalinden

Her şeyi Hak’tan diler şeytanla yola çıkar
Döner kendi kirini kendi eliyle yıkar

İnsan zaman ve ömür üç çözülmez kördüğüm
Birbirini çürütür budur benim gördüğüm

Kalbindedir bütün sır, tüter durur dumanı
Kendi bilmez kendini kim ne bilsin insanı...