Ikıbın Yıllarında Şiiri - Alev Necile Dinc

Yirminci asri asiyoruz insanliktan oyle uzak
Insanliga oyle yakin
Aileler is hayati yuzunden
kopuyor birbirinden
her biri bir tarafa dagiliyor
anne baba bir tarafta
Amerikanin bir ucunda cocuklar
akraba sevgisinden mahrum buyuyorlar
Televizyon internet cep telefonlari
ailenin dostlarin yerini aliyor
Buyukanne dede amca dayi teyze hala sevgisinden mahrum
Duygularimiz icimizde corekleniyor
Makinalasmis hayat robatlasmis insanlar
Makinayi yaratan insan
sonunda makinaya yenilip issiz kalmis
Iki bin yillarinda neler olacak neler
Mekanik eller mekanik gozler
Donmus embriyo nesli ureyecek
Asli bilinmeyen babasi bilinmeyen bebekler dogacak
Iki bin yillarinda ruzgarlar bir baska esiyor
Bir tarafta medeniyette ilerlerken bir taraftanda
Bombalar nueklear silahlari ile dunyamizi mahfediyoruz
Elektironik devrin insanlari robot gibi duygusuz ve sevkatsiz
Nerede ise insanligimizi unutuyoruz