Başladı başlıksız o şiir,
iki yüz yirmi sekiz numaralı sokakta.
Her adımda Zeki Müren, “Benim güzel manolyam” diyordu,
Pencerelerden çiçekler dökülüyordu,
çocukluğum sallanıyordu balkon salıncaklarında
ve renkli sarmaşıklar tırmanıyordu beton yığınlarında hızlıca.
Şarkılar tekrar tekrar teşekkür ediyordu o bakışa, kalbe dokunuşa.
'Aman gelme' dedim, bak geldin işte
Dünyaya meylin var, 'beşer'sin bebek
Bir bilsen dünyamız neyin nesidir
Ayırır ağzını işersin bebek.
Kimisi su katar içtiğin süte
Devamını Oku
Dünyaya meylin var, 'beşer'sin bebek
Bir bilsen dünyamız neyin nesidir
Ayırır ağzını işersin bebek.
Kimisi su katar içtiğin süte
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta