İki Yolcu Şiiri - Serap Demirtürk

Büklüm büklüm olup da
Kıvranan kadınlar,
Salamadılar saçlarını
Savurup rüzgâra…

Mosmor gözler gülemedi,
Gözyaşıyla yundu aydın olası günler…
Yaprak yaprak titreyip
Girdiler yataklara…

Yumruk olamadı eller
Taranamadı da
Süpürge yaptı yıllarca
Saçını iç sızısıyla…

Kahkahalarını dinledi
Komşu evlerdeki kadınların da
Atamadı bir şuh ses,
Ruhunu şaşırtarak…

Ne para sesi
Ne kendi sesi
Hiçbiri güzel değildi
Akıp giden pınar kadar…

Büyüdükçe karnı
Yalvardı Rabbine
Olmasın kendi gibi
Bir çaresiz kız daha…

Duydu bebe, sesini
Duyulmadan o inleme…
Vazgeçti dünyadan
Götürdü anasını da kendiyle.

19. 4.2012
Serap DEMİRTÜRK