İki Yıl Ötede Şiiri - Hilmi Tanrıkulu

Yalnızım!
Sahip olduğum tek şey,
Kitabımı aydınlatmaya çalışan,
Yalancı bir mum ışığı.
Ve dışarıda şimşekler çakıp,
Fırtınalar kopuyor.
Üşüyemiyorum bile!
Belki de ruhum öyle zorluyor.

Gürültüler geliyor iki duvar öteden!
Benim aklımda, kulaklarımda,
Senin kurtarıcı sesin.

Eğleniyorlar iki duvar ötede,
Ruhsuz diyorlar bana belki de,
Bilmiyorlar ki, ben seninleyim,
Sana adanmışım.

Bir evin çatısını görüyorum.
İki sokak ötede,
Kırık dökük kiremitleri var.
Rüzgar ve yağmur yıktı herhalde
Boş ver.

Bir hayalim var,
İki yıl ötede.
Sevişebilecek miyiz acaba?
İki yıl ötede,
Belki daha da ötede.