Ikı Yara Şiiri - Deniz Gece Mavisi

Her şey bir el sallamayla başladı; tepetaklak düştün günüme.
Takvime baktım, 10 Ekim.
Saate baktım, 09:41.
Nasıl bir şeydin?
Mesela gülünce nasıl gülerdin,
Sevince nasıl severdin,
Ya mutlu olunca ne derdin,
Mesela hangi yemeği severdin?

Konuştukça derinleşti anlamın,
Anladıkça fark ettim:
Her şey aynıydı... Aynaya bakar gibi bakıyordum sana.
O kadar bendindin ki...
Hayata kafa tutuşun,
Mazlumun safında dimdik duruşun,
Keskin, tavizsiz kararların,
Yüreğindeki mertlik,
Ve o ay parçası yüzün…
Adın, sanın, işin, gücün, paran, pulun,
Hiçbir şeydi.

Sen, öyle bir yürek taşıyordun ki;
Of of of…
Neydi sende, kimselerin göremediği,
Ama benim derinliğinde boğulduğum şey?
Dedim ya, farklıydı her şey.
Biz, çok farklıydık.

Fırtınanın önünde savrulan bir yaprak gibi,
Sana sürüklüyordu hayat beni.
Konuşmak, konuşmak, ve bir daha hiç susmamak istiyordum;
Sanki zamandan, yıllardan intikam alırcasına.
Sabıkalı yanlarımı çocuk gülüşlerimin ardına gizlemeden,
Çıkıyordum karşına.
Neysem oyum.
Ben işte, deli dolu, uçuk kaçık,
Bazen vurdumduymaz, bazen asi,
Ve bazen de mazlumun bir numaralı kurtarıcısı.
"Eğilme, tacın düşer!" derdi babam,
Eğilemezdim. Karakterim böyleydi,
Egodan ve kibirden arınmış bir yürek taşıyordum.

Hayat seni, beni biz yapar mı bilinmez,
Ama bir yol var önümüzde yürümemiz gereken.
Yaralarımızı birbirimize göstermesek de,
İkimiz de çok yorgunduk,
Siz hiç yaraya ilaç olan yara gördünüz mü ben gördüm oydu.
10.10.2024 11:39