İki Yalnızlıktan Bir Hayat

Miladı dolmuş bir yazgı bıraktın ardın sıra
Hiç düşünmedin son bir kelamım olur mu diye
Çoktan bitirmiş yüreğin beni çoktan
Sefaya kurulu düşlerin cefada can çekişmeleri
Yaranın büyüklüğünden ziyade
Sırtından aldığı bıçak darbelerinde
Kendi kendine söylenir durur dilim
Avaz avaz bağırsam da
Benden başka ses veren yok sitemime
Saç baş yolsam ne faydadır
Elime el veren mi bulunur bu devirde
Oysa istediğimiz bir nebze soluklanmaktır
Hayırsız yarin vefasız yüreğinde

Gider insan bazen en kıymetlisinden
Severken gider,özlerken gider,
İçi için için yanarken gider
Anılarını derler toplar koyar koynuna
Hasretliklerini tomar tomar dolar boynuna
Gözyaşlarını içine içine akıtır bir inat uğruna
Tebessüm eder,kahkaha atar,mutluymuş gibi yapar gider.
Gider insan bazen en kıymetlisinden
Onunla attığı her kahkahayı katlayıp ekler dudaklarının kıvrımına
Sırf kokusuna duyacağı hasretlikten bile iflah olmayacağını bilerek gider

Sen de benden böyle mi gittin
Bin kez özür dilesem
Ben ettim sen etme desem
Cahilliğime ver bir daha asla üzmem
Çünkü en çok üzülen ben oluyorum anladım desem
Geri gelir misin....?

Gözyaşıma mendil
Gülüşüme kahkaha
Susuzluğuma su
Uykuma rüya
Soluğuma nefes
Suskunluğuma ses olacak mısın yar...?
Eğer ki "SÖZÜM SÖZ" dersen
Ömrünü ömrüme örtüp
İki yalnızlıktan bir HAYAT yeşertesim var...

Sen benim şiir yanımsın...! ! !

Can Çalışkan
Kayıt Tarihi : 15.2.2016 22:37:00