İki Yağmur Arası Şiiri - Kağan İşçen

ve birgün yağmur yeryüzünü sevdi
kendime ufacık bir yer aradım o sevginin içinde
yağmur hep yağdı
ama ben sürgün kaldım sırılsıklam bir yalnızlıkla
hiçbir iki yağmur arası benimle olmadın sen

sevgime yağmurlar arası yolculuklarla
ömür biçtiğim bu şehirde
bu şehire ve her şehire yabancıyım
uzak gri çizgilerle başlayan tanışma heyecanlarımda
seni bulabilme telaşım oldu hep
ama sen hiçbir zaman sen değildin
olmayacaksın

şehirlerle avunacağım
yeni yaşamlar kuracağım ufuklarda
ama hiçbir şehri niçin sevdiğimi anlatamayacağım
anlatacağım tek şey
bunu neden anlatamadığım olacak
çünkü sen hiçbir zaman sen değildin
olmayacaksın...

anılar içimde zift gibi demlenir
o kuşkuyu hiçbir hali kaldıramaz yüreğimin:

'oysa ölmek bizde başlamalıydı
önce kendimizi aldattık
maviyi göğümüzde ölümsüz sanarak
yağmursa hep yağdı
ve biz hep sürgün kaldık
sırılsıklam bir yalnızlıkta
sonraysa kurşunî sokaklarda
kapı kapı dolaştı tedirginliğimiz
ha ha ha
mutluluk için güya
gülümseyişlerin acı kaderlerine
nasıl razı olduklarını tadarak'

şiirlerimle avunacağım
yeni umutlar yaratacağım paylaşmaklar dolusu
aldatmaklarından arta kalanlarınla
körü körüne dokunacaksın dizelerime
öyle bir düşüneceksin ki kendini
dünyayı bile unutacaksın
unuttuğun o dünyada bile olmayacağım
çünkü sen hiçbir zaman sen değilsin
olmayacaksın...