İki Uzun Saate Kaldık Şiiri - Hasan Sun

biliyorum deniz de kaybolmuş
birer balığız hala
cesaretsiz düşler büyütüyoruz

geldim aynı limana
uzaklaştığımı sandıkça
biliyorum sınamamalıydım
buzlarımı gözlerinle
bir su göletiyim şimdi
giderek buharlaşan

kaçtım kaçacağım kadar
saklandım
bastırdım
delirdim
dindim
dinsin
iman ediyorum işte

gözlerindi yine…
filiz filiz gözlerim
heryerim bahar
kokla beni şimdi
gözlerinin değdiği yerden

kıvır kıvır saçların gün batımı
baktıkça büyüleneceğim

yanımdasın
baktığım her güzellikte
ordasın
yüreğimin kabardığı yerde

biliyorum değişmedi hiç bir şey
düşler yine kırık
özlemler kabarık
bir mermi gibi deşti ise de zaman
dağılmadık
onar beni şimdi
bakışlarının değdiği yerden

sıkılarak ayrıldığım limanda
mezarımı kazıyorum
ister gel götür,
ister çürümeye bırak

II
özlemişim bu halimi
yaşadığımı hissediyorum
sarıl bana şimdi
yüreğime girdiğin yerden

hala “bir namlu sevdalısıyım” biliyorum
hep ölümlere tutuklu kaldım
uzun matemlerden geldim
keseyim öykümüzü şimdi
uzak düştüğümüz yerden

hep mesafelerden bahsettik
iki saate kaldık şimdi
yakınlaş bana, yakınlaş hadi
yakınlaş…
ben filizim işte
bulunduğun her yerde

bir destana girer gibi
uzun solukluyum işte
iki senede geldim iki saate
biliyorum yine mesafe
ve biraz kirlenmişlik
yıka beni şimdi sevginle
sensiz geçen saatlerde

bir kavgaya girer gibi
parlıyor şimdi gözlerim
korkumu dağıt
cesaretimin kırıldığı yerde

benden daha tutkulu birisin
biliyorum
bu yüzden hep mesafeler
donatayım mevsimleri şimdi
bana geldiğin yerde

“gel doyur beni” açlığınla
bitsin açlığın da
yoksul rüzgarları bırakarak
kardelenlere sardır
kış ortasında

biliyorum masum değilim artık
bir uzun yarayım
bir molalık gülümseme
ve bir ömür bekleyecek seni
taşın bana şimdi
aortlarımı kestiğin yerden