İki Ucu Kanlı Feryat Yaşamın

Bir yanım dolu dizgin yaşam kavgası
hücre mahkumunun avareliği öteki yanım,
Gecem- gündüzüm yorgunluk, stres
yürekte buzul gibi donup kalıyor duygularım.
Ne selam yollamaya vakit var
hayalimde büyüttüğüm altın yürek sevgiliye
ne eş-dostla üç-beş tatlı laf etmeye,
Öyle bir cendereye alınmış ki ömür
beyin kapalı, oturup, rahat rahat
geçmişi ve geleceği düşünmeye...

Üç adımlık yol dünyanın çevresi
tüm ülkelerin çapı ancak boyum kadar
Sıkıntı bir kıyısız deniz içimde
öfkem dorukları buzullu sıra dağlar,
Ne kimseler sorar beni
anlık bir dostluk durağından,
Ne benim düşlerim kurtulabilir
acıların sineyi yakan dağından...

Yaşam bir sıkıntılar burgacıdır
çapulcular sultasına karşı
sessizlik dünyasında çıplak derviş,
Ve her gün yeniden başlar bu oyun
hızlı çekim bir film gibi biter ömür,
Ve her bitiş beni karanlıklara götürür,
Ve her defasında yeniden ve yeniden
kanlı bir ıstırap şarkısı gibi söner günüm,
Anlaşılması çok zordur bu öykünün
başına gelmeyenin hoşuna gelir denmiş
ve yaşamayanlar anlamayacaklar asla,
Her kavganın sonunda ben ölürüm...

9 Ocak 2015
Melbourne